Το εύρημα του αφηγητή που κρύβεται ως δήθεν απλός αναγνώστης ή ανυποψίαστος μεταφορέας πίσω από το χρονικογραφικό κείμενο μιας εποχής, μας υπενθύμισε πρόσφτα, και με ιδιαίτερη επιτυχία, ο Ουμπερτο Έκο στο «Όνομα του Ρόδου». Ο Απόστολος Κ. Δοξιάδης μας υποδεικνύει με τη σύντομη ιστορία του μια διαφορετική εκδοχή:…
Το βιβλίο της χρονιάς ήταν, σίγουρα, η μαρτυρία του Χρόνη Μίσσιου – δεν είμαι ο πρώτος που θα το πω…… Όμως δίπλα στον Μίσσιο θα έβαζα και ένα δεύτερο «αιρετικό» της λογοτεχνικής συντεχνίας, μια δεύτερη απρόσμενη παρεμβολή, που διασώζει το μέτρο της πεζογραφικής ανάγκης και την αναδείχνει σε αποκαλυπτική μαρτυρία. Μιλάω για το βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη, «Βίος Παράλληλο». Πιστεύω …continue reading…